MAREK KRZYSZTOF KASZ (1949-1996) - felietonista, dziennikarz, satyryk, pisarz, scenarzysta, prekursor polskiego public relations
Dwukrotnie żonaty: w latach 1972-78 z Jadwigą Banaszek (specjalistką z zakresu bankowości), w latach 1978-1996 z Marią Lejman (absolwentką KUL, socjolog). Córka Patrycja (ur. 1973) i syn Jakub (ur. 1979) mieszkają w Warszawie, najmłodsza, Zuzanna (1987) w Nowym Jorku.
Jesienią 1996 roku planował ślub z dziennikarką Elizą Skrok (obecnie Dolecka).

Od 1967 roku studiował na Wydziale Handlu Zagranicznego, następnie Ekonomiki Produkcji w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie SGH). Należał do AZS, uprawiał biegi sztafetowe. Po uzyskaniu absolutorium przez 6 lat podejmował się różnych zajęć, związanych z wyuczonym zawodem, w charakterze handlowca, urzędnika, dyrektora czy planisty. Pracę zmieniał kilkanaście razy.

W 1977 roku debiutował jako dziennikarz w ITD. W tym samym roku zatrudnił się na etacie w Tygodniku Załogi FSO - FAKTY. W 1980 roku ujawnił swój talent felietonisty w Tygodniku Chełmskim. Te publikacje trafiły do Polskiej Bibliografii Literackiej Instytutu Badań Literackich PAN w Warszawie. W połowie 1982 roku zaczął pisywać felietony, a potem uprawiać inne formy dziennikarskie w Przeglądzie Tygodniowym. W 1985 roku przeniósł się do redakcji Kultury; pisywał także do Szpilek, Pana, Pasma, itd.

W 1988 roku w ankiecie Polityki znalazł się w pierwszej dziesiątce dziennikarzy polskich, cieszących się największym zaufaniem wśród innych dziennikarzy.
Wydał trzy książki satyryczne: Paszport na Europę (1989r.), Jak zdradzać żonę (1991r.), Nonsensy i używki: współczesne anegdoty ze sfer artystycznych (1992r.), ostatnia wraz z poetą Zbigniewem Jerzyną, monodram Paszport na Europę (na podstawie książki) był wykonywany ponad 100 razy przez szczecińskiego aktora Mieczysława Franaszka na estradach całej Polski.

Przygotował kilkadziesiąt humoresek, skeczy i monologów dla III Programu Polskiego Radia, granych przez wybitnych aktorów, np. Wiesława Drzewicza, Wiktora Zborowskiego. Przygotował kilkaset tekstów satyrycznych, wykonywanych na estradach, publikowanych w prasie i emitowanych w telewizji, w tym widowisko Telegram (reż. Feridun Erol) i serial Nałogi polskie (zagrał w nim jedną z głównych ról).

W latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku publikował felietony (najczęściej cyklicznie), dotyczące przede wszystkim obyczajów i funkcjonowania show-biznesu, w Super Expressie (Optymistyczny Przegląd Tygodnia), Nowej Europie (Kapitalizm uliczny), Przeglądzie Tygodniowym (Promocje i premiery), w Modzie Top (Moda na...), w Polityce, Gazecie Bankowej, w Filipince (Kasz - Mazur). Stały cykl felietonów pt. Wszystko wolno ukazywał się przez kilka lat, co tydzień, równocześnie w: Gazecie Krakowskiej, Dzienniku Wschodnim, Wieczorze Wrocławia, Głosie Koszalińskim i kilku innych dziennikach regionalnych.

Utwory swoje podpisywał pseudonimami: Franciszek Kaszak, Prawdziwek. Eliza pisząc o Marku według zadanego formularza, stwierdziła, że

W najmniejszym stopniu nie odzwierciedlał jego wyjątkowości, donkiszoterii, dowcipu, kindersztuby i całej reszty cudownych, nikomu już dziś niepotrzebnych cech. Jest w tym jednak coś urokliwego, zaskakującego nawet dla mnie już wtedy (informacje zbierałam od rodziny i przyjaciół z dzieciństwa) i dziś, gdy w pamięci zatarły się konkrety i bzdety, a zostały zapachy, chwile, smaki i wzruszenia.

Na przełomie lat 80. i 90. prowadził zajęcia dla uzdolnionej młodzieży z całej Polski na dorocznych warsztatach dziennikarskich Sztandaru Młodych, początkowo w Broku, później w Zegrzu. W latach 1993-95 wykładał praktyczne public relations na Uniwersytecie Poznańskim, w prywatnej Szkole Kupieckiej w Poznaniu i w Wyższej Szkole Zarządzania w Warszawie.

W 1988 roku skorzystał z zaproszenia zachodnioniemieckiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i przez kilka miesięcy był słuchaczem kursu języka niemieckiego dla zaawansowanych, w Instytucie Goethego w Monachium.
Zafascynowany literaturą iberoamerykańską, za podróż życia uznał wyprawę do Brazylii w 1993 roku. Kochał literaturę rosyjską, ale jako główne hobby zawsze podawał: marzycielstwo.

Uwielbiał muzykę wszelką i imprezy masowe, dlatego był rzecznikiem prasowym i jurorem wielu festiwali, w tym: Jarocin 89; Piknik Country w Mrągowie, OSPA (Ogólnopolskie Spotkania z Piosenką Kabaretową), Międzynarodowego Festiwalu Piosenki Shanties w Krakowie, festiwalu rozrywki telewizyjnej Róże Montreux w Szwajcarii czy FAMY (Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej).

Od 1997 roku wyróżnienie jego imienia przyznawane jest najzdolniejszemu i najaktywniejszemu dziennikarzowi przebywającemu na tym festiwalu.
W latach 1991-1995 był rzecznikiem prasowym konkursu Miss Polonia, często zapraszano go także jako jurora wyborów Twarzy Roku, Miss Lata, itp. W 1992 roku założył własną firmę Kasz Creative Publicity.

Z ciężkimi problemami zdrowotnymi zmagał się przez wiele lat. W 1995 roku przeszedł poważną operację. Zmarł 16 kwietnia 1996 roku w Warszawie na zawał serca.

na podstawie opracowania Elizy Skrok