IRENA LINKIEWICZ

Urodziła się 13 września 1945 roku. Do Zielonej Góry przyjechała w 1974 roku i mieszkała tutaj do teraz. Z rozgłośnią związana od 1 maja tego samego roku. Nazywania carycą reportażu i mistrzynią naturalnej groteski.

Linkiewicz była absolwentką filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, zaraz po studiach rozpoczęła pracę w szkole. W 1974 roku rozpoczęła pracę w rozgłośni zielonogórskiej. W 1976 roku zdobyła pierwszą nagrodę za reportaż Szczęśliwa miłość, a w 1980 pierwszą nagrodę w ogólnopolskim konkursie za reportaż Uwertura życia. Praktycznie rok po roku była laureatką prestiżowych nagród dziennikarskich m.in. nagrody Polskiego Radia tzw. Złotego Mikrofonu w 1988 roku, nagrody Ksawerego Pruszyńskiego 1986 roku. W 1994 została nominowana do nagrody nazywanej radiowym Oskarem – Prix Italia. Doceniona w międzynarodowym konkursie Solerra Chiara w Asyżu we Włoszech za reportaż Serce spokojne. W 1988 roku otrzymała Grand Prix Wigry za reportaż Odrobina sarmatyzmu. Czterokrotnie była laureatką nagrody Dziennikarza Roku 1996, 1997, 2000 i 2004. W konkursie „Wspólna Europa” dwukrotnie zdobyła pierwsze miejsce za reportaż – Cztery sery, dzban maślanki oraz Obywatele świata. W 2011 roku otrzymała specjalną nagrodę Rady Programowej Radia Zachód za całokształt twórczości. W swoim wystąpieniu mówiła wówczas, że praca reportera nie istnieje bez bohaterów swoich reportaży.

Tekst i zdjęcie z http://www.zachod.pl/